وب دونی

تیتر این هفته شبیه برنامه‌های آبکی تلویزیونی‌ شد که مثلا دکتر تیمور ِ لنگ نامی، در آن برای بینندگان از راه‌های جلوگیری و درمانِ لَنگی می‌گوید و لابه‌لا، کِرِم ِ معجزه‌گر تیمور ۲ را هم برای درمان قطعی لنگی، با ارسال یک شماره به یک شماره تلفن، در خانه وب دونی...

در فیلمی آبکی، مرد جاافتاده‌ای به دختر جانیفتاده‌ای می‌گوید: نسل شما معتادِ توجهه.دختر جواب می‌دهد:می‌دونم. انگار با اینکه توی هیچی هم خوب نیستیم، همه‌مون می‌خواهیم مشهور بشیم. آدم‌هایی از نسل قدیم ما با آنکه جفا دیدند و قدر ندیدند، با آثارشان ماندگار شدند. تک و توکی هم تصمیم گرفتند با بدگویی از دوستان و همکاران‌شان، شهرت و محبوبیت آنها را زیر سوال ببرند و خودشان و کارشان را بهتر از آنها بدانند.ول وب دونی...

زندگی ِ فیلمسازی که تمام فیلمهای -بلندش- بین دو درخت و دو کودک قرار می‌گیرد، آدم را یاد این جمله‌ می‌اندازد: دایره، تا به اوّل ِ خود نرسد، تمام نشود. هرچیز که به اوّل ِ خود رسید، به نهایت رسید. نهایت ِ هرچیز، بلوغ است و غایت ِ هرچیز، آزادی است. انسان کامل، عزیزالدین نسفی اولین صحنهٔ اولین فیلمش، تصویر پسری‌ست که کنار درخت جوانی ایستاده و به جایی نگاه می‌کند: آخرین فیلمش، با تصویر پسری که زیر یک در وب دونی...